Orpg|| Lauren & Tessa

Alice April Anderson

Ik stop mijn hoofd onder mijn kussen. Het is toch altijd hetzelfde... Plots gaat mijn telefoon af, ik schrik recht. Ik grijp naar mijn telefoon en neem op zonder te kijken wie het is. "Met Alice." mompel ik. "Alice..." hoor ik aan de andere kant van de lijn. "Jason." antwoord ik kort af. "Wat is er, Lis?" De tranen beginnen weer over mijn wangen te stromen. Ik probeer de brok in mijn keel weg te slikken, maar het lukt niet. "Huil je nou?" Ik fluister: "Ja..." Ik veeg mijn tranen weg. "Alice, ik kom eraan." En voor ik wat kan antwoorden, legt hij af.

Enrique Emanuel Salvador

Ik moest echt alle moeite doen niet achter haar aan te gaan en haar te vertellen dat ik het niet zo bedoelde.. Dat het een fout was.
Maar het was beter zo, anders zouden dit soort dingen vaker gebeuren.. En dan zou ik Alice pijn doen.
Houden van betekend soms ook loslaten..

Austin Miller

Ik slurp wat van mijn thee en zet het dan even op het tafeltje neer. "Nou, ben je wel al bekomen van je dronken avontuurtje?" grijns ik. Ik zak wat onderuit en zucht diep.

Christabella Maria Martinez

"Nou.. De hoofdpijn begint weg te trekken gelukkig.. Alleen die verdomde rot telefoon blijft gaan" zeg ik dan.
Austin kijkt me verbaasd aan "wat heeft je telefoon met je dronkenschap te maken?" Vraagt hij dan grinnikend.
Ik geef hem me telefoon met mijn Facebook open waarop allemaal foto's van mij staan op de bar, en een foto waar ik vrolijk mijn drankje achterover sla.
Een foto van dat ik wat voorovergebogen naar de barman sta.
Opeens zie ik een foto staan die de barman heeft genomen waardoor je dus bij mij nogal een inkijk ziet.
Ik trek de telefoon snel uit Austin zijn handen helemaal blozend "holy fck.. Die vieze vuile.. " begin ik dan.

Alice April Anderson

De bel gaat, ik loop naar beneden en doe de deur open. Jason drukt mij meteen in zijn armen. "Jason, ik wil eigenlijk even alleen zijn." mompel ik. Hij kijkt naar mij op. "Als je dat écht wilt, laat ik je wel." Ik knik, hij drukt zijn armen nog eens om mij heen. "Ik moet dit zelf eerst nog even wat verwerken." Ik zucht. "Maar als er iets is, bel me meteen." Ik knik en laat Jason los. "Ik ben er altijd voor je, Lis." zegt hij nog, draait zich om en loopt weg. Ik zucht en sluit de deur. Ik loop weer naar mijn kamer, waar ik op mijn bed ga zitten.

Enrique Emanuel Salvador

Ik sta uiteindelijk met een zucht op en loop terug richting de villa.
Mijn mobiel gaat wat af, ik zie dat er iets van een krant staat en open het.
Ik zie een foto staan van Alice die boos weg loopt met daaronder de titel "zoveelste relatie kapot door Salvador"
Ik klik snel het internet weg en loop door, eenmaal in de villa loop ik door naar boven.

Austin Miller

"Rustig Bells, je kan de foto rapporteren." zeg ik en pak Bella haar telefoon. Ik rapporteer de foto zodat er een melding van wordt gemaakt bij Facebook zelf. "En nu wachten op reactie." Ik geef haar telefoon terug.

Christabella Maria Martinez

"Dankjewel" zeg ik dan en neem mijn telefoon weer over.
"Maar dat bedoel ik dus met dat mijn telefoon af blijft gaan" zeg ik er dan nog achteraan.
Ik trek mijn benen weer even wat onder mij op.. Misschien niet de handigste zet met alleen een T-shirt aan over je lingerie maar niets boeide me nu even.
Ik kijk even naar de grond "sorry van die kus.. Maar zoals je kan zien was ik er niet echt bij" zeg ik dan wat roodgekleurd terwijl ik mijn blik wat op de grond houd.
"Het geeft niet" hoor ik Austin zacht terug zeggen.
Ik kijk eventjes op en staar wat naar de tv waarvan het scherm zwart is dus eigenlijk was er niets interessants aan te zien.
Na enkele minuten stilte hoor ik Austin zeggen "Bella ?"
Ik kijk op "ja ?" Zeg ik dan vragend.
"Niets laat maar" Antwoord Austin dan maar, ik kijk hem even vragend aan "als je het alsnog wilt zeggen mag het" zeg ik dan met een kleine glimlach.
Ik laat me wat onderuit zakken en laat mijn hoofd op de leuning liggen.

Alice April Anderson

Ik loop mijn kamer uit op het moment dat Enrique naar boven loopt. Ik ontwijk zijn blik en loop naar beneden, de keuken in. Daar vul is een glas met water en neem een slok. Ik laat mij tot op de grond zakken en leun tegen het keukenkastje. Ik zucht diep en neem nog een slok.

Enrique Emanuel Salvador

Ik zucht eventjes zachtjes.. Waarom had ik ook alweer voor dit beroep gekozen ? Waarom had ik niet gekozen voor een normaal leven ?
Zou ik niet gewoon kunnen ontsnappen.. Hier door Amerika trekken en als ik alles op een rijtje heb weer terug komen als iedereen me vergeten is .. Zou ik dan weer een normaal leven kunnen lijden ?
Ik besluit een tas in te pakken, ik prop er wat kleding en de nodige dingetjes in.
Ik loop naar buiten, als ik een stuk over de weg heen loop voel ik een klap op mijn hoofd en alles word zwart.

Een klein tijdje later word ik duizelig wakker in een donkere kamer, vastgebonden.. Zelfs mijn mond is dicht gebonden.
Ik probeer mijn ogen aan het donker te laten wennen en mijn tas te zoeken met een zakmes er in.
Wie zou dit doen ? Net als ik dat denk hoor ik iemand in de hoek van de kamer "zoek je dit ?" Het is de stem van Jason.. Ik zie mijn rugzak die de kamer ergens uit word gegooid.
"Wen hier maar aan supersterretje.. Niemand zal je hier vinden en Alice zou van mij worden.." Hoor ik hem kwaad zeggen.
Ik wou terug schreeuwen dat mensen me toch overal zouden zoeken en dat Alice hem nooit zou willen.. Maar het had geen zin.. Ik zou niet verstaanbaar zijn.. En had ik nu niet wat ik wou ? Niemand zou ergens meer een spoor van me zien..

Austin Miller

Ik haal mijn schouders op. "Het is niet belangrijk." mompel ik en sta op. "Ik ga douchen." zeg ik nog en loop naar boven, de badkamer in. Ik kleed mij uit en stap onder de douche.

Christabella Maria Martinez

Ik kijk Austin even wat vragend na, ik drink mijn laatste slokje thee op en sta dan op.
Ik besluit maar weer naar boven te gaan en ga op bed liggen, ik woel wat in bed en kijk dan naar buiten uit het raam.

Alice April Anderson

Ik sta op en loop naar boven, waar ik op Enrique zijn kamer klop. Als er niet wordt gereageerd, open ik de deur. Meteen zie ik kasten die openstaan en iets of wat leeg zijn. Mijn mond valt uit verbazing open. Ik loop wat dichterbij, het lijkt of hij vertrokken is... Ik laat mij zakken en pak een trui van Enrique, die hij deze ochtend had aangetrokken. Ik leg mijn hoofd ertegen en houd de tranen niet tegen.

Enrique Emanuel Salvador

"Dus nu is het supersterretje stil" lacht Jake dan spottend, ik kijk hem kwaad aan.
Hij draait zich om en loopt de kamer uit.. Het leek wat op een kelder dit is dus opzeker geen van de villa's bij de school in de buurt.
Ik hoor mijn telefoon afgaan, als ik hem probeer te pakken valt hij op de grond.. Ik kijk gauw op het scherm.
Het is van een van mijn vrienden van de crew Dude vertel me dat die beelden op tv gewoon een grap zijn dat je ontvoert bent.. Dat iemand je heeft neergeslagen ?! lees ik.. Het was dus al op het nieuws geweest ? Had diegene dan niet in kunnen grijpen die aan het filmen was ?!
Ik kruip maar wat dichter tegen het muurtje aan en laat me wat er tegenaan hangen.. Ik kan gewoon beter wat proberen te rusten zodat ik morgen de energie heb om eventueel terug te slaan.

Austin Miller

Ik doe mijn joggingsbroek aan en loop naar beneden. Plots hoor ik de bel afgaan, ik schrik er even kort van, maar loop dan naar de voordeur. Ik doe open, onmiddellijk krijg ik een microfoon onder mijn neus geduwd. Een sprongetje maak ik naar achter. "Waar is Enrique? Kloppen de geruchten?" zegt een of andere journalist. Plots komt Alice langs mij gelopen.
"Mevrouw Anderson, weet u wat er met Enrique is gebeurd?" Ze haalt haar schouders op. "Welke geruchten?" vraag ik verbaasd. "Dat Enrique ontvoerd is." Ik kijk even geschokt op. "En waar zou hij dan zijn?" De journalist haalt haar schouders op. "Ze zeggen 20 km ten noorden van deze stad." Alice rent naar buiten en trekt mij mee. "How how rustig!" roep ik en houd haar tegen. "Rijd er nu heen, Austin." beveelt ze en kijkt mij doordringend aan. "Oke oke." mompel ik.
Ik haal de autosleutels uit mijn zak en open de auto die bij de villa hoort. Ik stap in en wacht op Alice tot ze instapt.

Christabella Maria Martinez

Ik hoor opeens een hoop geschreeuw buiten van mensen, en dan hoor ik de deur dicht gaan.
Wat gebeurde er allemaal ?

Alice April Anderson

Na urenlang rond te rijden vinden we niets en besluiten we om terug naar huis te keren. Ik druk Enrique zijn trui tegen mij aan en stap uit de auto met tranen in mijn ogen. Ik slenter naar boven, ga op mijn bed liggen en val na een hele lange tijd in slaap.

Enrique Emanuel Salvador

Het deurtje gaat weer open, Jason loopt naar me toe.
Hij gooit een broodje naar me "hier eten.." Zegt hij dan.
"Oh wacht.. Je kan niet eten met dat monddoekje om.. Achja" lacht hij en bij het laatste woord haalt hij zijn schouders op.
"Je bent echt een verschrikkelijk mens ! Alice zal er nooit intrappen ze zal jou nooit als meer dan een vriend zien !" Probeer ik te roepen, alleen het komt er niet echt lekker uit met het doen in mijn mond gebonden.. Maar kennelijk ben ik toch genoeg verstaanbaar voor Jason.
Hij loopt op me af en geeft me volop een klap waardoor ik met mijn mijn hoofd met een klap op de stenen grond terecht kom, alles word weer zwart.. Het enigste wat ik voel is wat warms wat over mijn gezicht loopt.. Waarschijnlijk bloed.

Austin Miller

Ik plof neer in mijn bed en binnen de kortste keren val ik in een vredige slaap.

Christabella Maria Martinez

De volgende ochtend word ik weer vroeg wakker, mijn hoofdpijn is toch weer behoorlijk terug gekomen.
Met wat tegenzin sta ik op en loop naar mijn kast om daar een nieuwe outfit uit te pakken.
Ik trek het aan en doe er nog een paar witte hakken onder, ik maak me een beetje op om me wat op te fleuren en laat mijn haar los.
Ik loop naar beneden de keuken in, ik ga aan de eettafel zitten en laat mijn hoofd op de tafel neerzakken.
Dan vanavond nog die vervelende date.. Ik had er echt geen zin in.

Alice April Anderson

Ik schrik wakker door een nachtmerrie, ik adem onrustig in en uit. Voorzichtig kruip ik uit mijn bed en loop naar mijn kledingkast. Daar pak ik een outfit uit en kleed mij om in de badkamer. Lichtjes maak ik mij op en doe mijn haar in een knot. Ik loop naar beneden, de keuken in. Daar zie ik Bella zitten, ik pak een beschuitje en loop weer naar buiten langs de voordeur. Ik zucht en knabbel wat aan mijn beschuitje.

Enrique Emanuel Salvador

Ik probeer langzaam overeind te komen als ik opeens wakker schrik, mijn hoofd doet behoorlijk pijn en zo te voelen zat er opgedroogd bloed langs mijn hoofd.
"Goedemorgen slaapkop.. Hoe voelt het supersterretje zich nu" hoor ik spottend vanuit de hoek komen.
"Wat wil je Jason ?!" Probeer ik te roepen elke keer vergetend dat dat stome doekje in mijn mond zat.
"Aah je herkent me ik ben gevleid.. " zegt Jason dan wat duister.
"Hmm ik denk er nog over wat ik met je ga doen, zolang je in ieder geval nooit meer bij Alice in de buurt komt en ik had eigenlijk wel plezier er in om jou pijn te zien leiden.. Je zal voorlopig echt nog niet van me af zijn" gniffelt Jason dan en zet weer een paar stappen dichterbij.. Dit maal ziet hij mijn telefoon en trapt hem kapot.
Vervolgens trekt iemand me omhoog en knalt er een vuist tegen mijn gezicht aan.
Hij raakt precies een deel van mijn neus waardoor mijn neus nu begint te bloeden en ik proef ook een ijzerachtige smaak van mijn lip af komen.
"Je zult haar nooit krijgen al was je de enigste persoon op aarde !" Roep ik dan toch eigenwijs.
Jason kijkt me boos aan, opeens voel ik een scherpe pijn langs mijn arm 'had hij me nou gesneden?' Ik had niet de tijd om het uit te zoeken want een klap vervolgt alweer.

Austin Miller

Lichtjes word ik wakker van een klap van iets, ik leg een ander kussen op mijn hoofd en draai mij om. Al gauw val ik weer in een diepe slaap.

Christabella Maria Martinez

Net voordat ik mijn bekende goedemorgen maar Alice kan roepen is ze alweer weg.
Wat had zij nou opeens ?
Ik sta even op en pak een glas met een paracetamol, ik maak een roerbakeitje met spek voor mezelf.. Ik ga bijna over mijn nek van de geur maar ik had ooit ergens eens gelezen dat goed ontbijten hielp tegen een kater.
Ik ga weer aan de eettafel zitten en eet met tegenzin mijn eten op, daar achteraan gaat de paracetamol met water.
Nu nog wachten tot het in gaat werken.

Alice April Anderson

Ik loop het park in en strompel er wat rond. Waar kan Enrique toch zijn? Hij zou nooit weggaan zonder iets te zeggen... Dat denk ik toch. Ik ga op een bankje zitten en zucht...

Enrique Emanuel Salvador

Jason gaat er weer vandoor, alleen zit ik weer hier in het donkere kamertje.
Ik kruip wat terug overeind, wat had ik Alice toch allemaal aangedaan ?!
Ik hoor van boven de radio "de geruchten zijn waar, Enrique de ster van step up revolution en binnenkort ook van een nieuwe film is ontvoerd.. Gister verschenen er foto's over heel het internet met Enrique die neergeslagen zou zijn en meegevoerd werd, de foto's zijn door de politie bewerkt en het was inderdaad onze knappe superster.. Maar wie is de ander op de foto ? Helaas kan je het gezicht niet zien.. Hopelijk horen we snel meer over deze vermissing" dan gaat de radio uit.
Ik hoor voetstappen van hier boven, vervolgens hoor ik een deur dichtvallen en dan een auto die start en wegrijd.

Austin Miller

*slaapt*

Christabella Maria Martinez

Waar zou Enrique eigenlijk zijn ? Normaal komen die twee tegelijk naar beneden.
Austin zou nog wel aan het slapen zijn.. Slaapkop.
Ik zucht even en kijk naar buiten.

Alice April Anderson

Plots stopt er een wagen aan het straat en komt Jason er uit gestapt. Hij kijkt naar mij op en zwaait. Ik zwaai terug en kijk dan weer voor mij uit.
"Lissie." zegt Jason enthousiast. Ik kijk even naar hem op met tranen in mijn ogen. Hij komt onmiddellijk op mij afgelopen en trekt mij recht en geeft mij een knuffel. "Hij is je verdriet niet waard." prevelt hij en geeft een kus op mijn kruin. Ik schud mijn hoofd en ruk mij los uit zijn knuffel. "Hoe harteloos ben jij wel niet!" zeg ik kwaad en loop weg.

Enrique Emanuel Salvador

Ik kruip wat op tegen de muur en probeer zo overeind te gaan staan.
Ik kijk wat om me heen, ik zie de deur waar Jason elke keer doorheen komt.
Ik probeer er tegenaan te beuken om hem open te krijgen maar hij zit behoorlijk stevig op slot.
Een zucht verlaat mijn mond, ik probeer verder rond te kijken naar een mogelijkheid voor ontsnapping maar nergens was dat te vinden.
Mijn maag begint wat te knorren, sinds gisteravond had ik al niets meer gegeten en dat begon ik nu te merken.